دیپلماسی علم مفهوم نسبتا جدیدی است که طی سال‌های اخیر به‌طور فزاینده‌ای مورد توجه هر دو گروه سیاست‌مداران و دانشمندان قرار گرفته و در بسیاری از سخنرانی‌ها، مذاکرات، تالیفات و تحلیل‌ها با اقبال مواجه شده است.

با این حال، به نظر می‌رسد تلاش‌های صورت گرفته برای دست‌یابی به یک تعریف مشترک از دیپلماسی علم با توفیق چندانی روبرو نبوده است.

کتابی که در پیش رو دارید جز معدود پژوهش‌های جامع در این زمینه به‌شمار می‌آید که به‌دنبال چیزی فراتر از اذعان به ظهور دیپلماسی علم در عرصه بین‌المللی است؛ و در عوض به ارزیابی این مهم می‌پردازد که آیا ظهور دیپلماسی علم، به‌راستی نشان‌دهنده‌ی جدایی بزرگی از گذشته است؟

فصول مختلف این کتاب به تبیین مفهوم دیپلماسی علم ذیل سه محور اصلی پرداخته است. فصول ابتدایی کتاب، بر موضوع «دیپلماسی برای علم» متمرکز است. این بعد از دیپلماسی علم، نقش مهمی در شکل‌گیری بسیاری از اقدامات علمی بین‌المللی نظیر ایستگاه فضایی بین‌المللی، راکتور ایتر و سینکروترون سزامی ایفا نموده است.

در این راستا، دیپلماسی یک تسهیل‌کننده‌ی کلیدی برای تحقیقات و توسعه‌ی علم و فناوری مبتنی بر ارتباطات و همکاری‌های فرا‌ملی است. فصول میانی کتاب، به جنبه‌های گوناگون «علم در دیپلماسی» یا چگونگی برقراری تعامل میان مشاوره‌های علمی و اهداف سیاسی خارجی اشاره داشته و به توصیف نقش علم و فناوری در ارائه‌ی مشاوره به دولت‌ها به منظور آگاهی‌بخشی و پشتیبانی از اهداف سیاست خارجی می‌پردازد. در نهایت فصول پایانی کتاب، دیدگاه‌هایی را نسبت به فرصت‌ها و چالش‌های «علم برای دیپلماسی» ارائه می‌دهد. علم برای دیپلماسی، اساسا جلوه‌ای از قدرت نرم علم را به تصویر می‌کشد.