ورود فناوری به زندگی مردم و رونق گرفتن کسبوکارهای الکترونیکی در سالهای اخیر، تقاضا برای نیروی کار فنی رایانهای را بهشدت افزایش داده است. حجم بازار مربوط به خدمات فناوری اطلاعات در سال 2017 میلادی، در سطح دنیا بیش از 4.8هزار میلیارد دلار بوده است. در حال حاضر، بالغبر 18میلیون توسعهدهنده نرمافزار در کل دنیا وجود دارد که با توجه به نیازهای پیش رو، پیشبینی میشود تا سال 2019 میلادی، به بیش از 26میلیون نفر برسد.
در ایران نیز رشتههای دانشگاهی مرتبط با این حوزه از پرطرفدارترین رشتهها در میان متقاضیان ورود به دانشگاه هستند. با وجود تعداد بالای فارغالتحصیلان، شرکتهای نرمافزاری از نبود نیروی کار مناسب در بازار گلهمند هستند. لذا کشور نیازمند راهحلی برای پر کردن خلأ بین آموزشهای نظری دانشگاهی و نیازهای واقعی فضای کار است. این راهحل باید بتواند ازیکطرف، مشکل بیکاری فارغالتحصیلان مستعد را حل کند و از طرف دیگر، نیازهای شرکتهای نرمافزاری را بهخوبی پاسخ دهد. یکی از راهکارهای مورداستفاده در بسیاری از کشورهای پیشرو برای این مسئله، ایجاد کمپهای برنامهنویسی است. این کمپها مدل جدیدی از آموزشگاههای برنامهنویسی هستند که بهجای تأکید بر ارائه مدرک و آموزشهای پیشرفته تئوریک، تمرکز خود را بر کار گروهی روی پروژههای واقعی یا شبهواقعی گذاشتهاند و تنها هدف آنها مهیاکردن افراد برای پر کردن موقعیتهای شغلی در شرکتهای برنامهنویسی است. با توجه به اینکه طبق برآوردها، سالانه 20هزار نیازمندی نیروی کار متخصص حوزه برنامهنویسی در بازار وجود دارد، ایجاد و گسترش چنین کمپ هایی در کشور، میتواند گام بسیار بزرگی در راستای پوشش خلأ نیروی متخصص فناور باشد.