تنوع اقلیمی و زیستبوم متنوع آبی کشور، موجب شده است که جمهوری اسلامی ایران بهعنوان بزرگترین تولیدکننده آبزیان در منطقه شناخته شود. سهم عمده آبزیپروری کشور را پرورش گونه های گرمابی همچون کپورماهیان و قزل آلا تشکیل میدهد. ماهی کپور معمولی با 51هزار تن از مجموع 170هزار تن، در تولید ماهیان آب شیرین کشور، رتبه دوم را به خود اختصاص داده است. اما پرورش این ماهی به گونههای غیربومی بهویژه از کشورهای چین و مجارستان وابسته است. همچنین میزان متوسط تولید در واحد سطح استخرهای گرمابی کشور، 2.5 الی 3 تن در هکتار است که در مقایسه با متوسط جهانی، رقم پایینی محسوب میشود. بهرغم افزایش سه برابری سطح زیر کشت آبزی پروری کشور طی ده سال گذشته، تولید در واحد سطح تغییر نکرده و راندمان تولید در مقایسه با دیگر نقاط جهان بسیار کم است.
یکی از مهمترین راهکارها برای رفع وابستگی صنعت پرورش آبزیان و افزایش تولید بهرهور در این صنعت، اصلاح نژاد است. اصلاح نژاد که با هدف تثبیت ژن های مطلوب صورت میگیرد، موجب میشود با نهاده های کمتر، تولیدی بیشتر و پایدارتر به دست آید. همچنین با کاهش میزان آب مصرفی، کاهش هزینه های غذا، افزایش مقاومت به بیماری های مهلک، میزان سود و بازدهی افزایش مییابد. اصلاح نژاد را میتوان بهعنوان یک استراتژی درازمدت و مقرونبهصرفه برای افزایش تولیدی همراه با حداقل تأثیرات مخرب زیستمحیطی در سیستم¬های تولید بهعنوان یک ضرورت و اولویت مهم فرض نمود.
کشور مجارستان بهعنوان یکی از کشورهای پیشرو در اصلاح نژاد ماهی کپور معمولی شناخته میشود. مجارستان در این زمینه، روشهای مختلفی را بهمنظور اجرای برنامه اصلاح نژاد اینگونه به اجرا درآورده و توانسته است در قالب توافقنامههای دو یا چندجانبه تبادل ژنی، گونههای اصلاحنژادشده خود را به کشورهای متعددی (ازجمله جمهوری چک، لهستان، رومانی و ویتنام) معرفی نماید. در این زمینه، نتایج ممتازی از پرورش نژادهای معرفیشده -چه بهصورت خالص و چه تلاقی دادهشده با نژادهای بومی این کشورها- به دست آمده است.