واحد رصد

حوزه هوش مصنوعی

فناوری اول: بنیان هوش مصنوعی (AI Foundation)

استفاده از هوش مصنوعی با افزایش قابلیت تصمیم سازی، بازنگری مدل‌ها و اکوسیستم های کسب و کار و بازسازی تجارب مشتری، بازدهی ابتکارات دیجیتالی را تا سال 2025 تحت تاثیر قرار خواهد داد. نظرسنجی اخیر نشان می‌دهد که 60 درصد از سازمانها هنوز برای برای پیشبرد راهبردهای هوش مصنوع خود در حال جمع آوری اطلاعات هستند، در حالیکه باقیمانده برای راه اندازی یا اتخاذ راه حل های هوش مصنوعی در حال تلاش هستند.

در حال حاضر هوش مصنوعی، شامل ارائه راه حلهایی با استفاده از یادگیری ماشین برای انجام یک کار خاص (مانند درک زبان یا رانندگی وسیله نقلیه در یک محیط کنترل شده) با استفاده از الگوریتم های بهینه شده است.

فناوری دوم: نرم افزارها و تحلیگرهای هوشمند (Intelligent Apps and Analytics)

در چند سال آینده هر نرم افزار و سرویس نرم‌افزاری درسطوح مختلف از هوش مصنوعی استفاده خواهد کرد. هوش مصنوعی در پس زمینه‌ی بسیاری از انواع نرم افزارها استفاده خواهد شد و نرم افزارهای جدیدی خلق خواهند شد. هوش مصنوعی به میدان نبرد بزرگ بعدی در طیف گسترده‌ای از بازار نرم افزار و خدمات، در حال تبدیل است.نرم افزارهای هوشمند یک لایه هوشمند میان افراد و سیستم‌ها ایجاد می‌کنند و می‌توانند طبیعت کار و ساختار محل کار را تغییر دهند، همانطور که درحال حاضر این موضوع در دستیاران مجازی مشتری، مشاوران و دستیاران سازمانی دیده می‌شود.

فناوری سوم: اشیای هوشمند (Intelligent Things)

اشیای هوشمند از هوش مصنوعی و یادگیری ماشین برای تعامل با شیوه‌ای هوشمندانه تر با افراد و محیط استفاده می‌کنند. بعضی از اشیاء هستند که غیر هوشمند آن وجود ندارد، اما برخی اشیاء هستند (مانند دوربین) که با هوش مصنوعی هوشمندانه عمل می‌کنند.

عملکرد این اشیاء بصورت خودمختار یا نیمه خودمختار در محیطی بدون نظارت برای تکمیل یک کار مشخص در مدت زمان معین است. هم زمان با توسعه فناوری هوش مصنوعی و یادگیری ماشین این فناوری به طور فزاینده‌ای در انواع مختلف از تجهیزات هوشمند از جمله مراقبت‌های بهداشتی تا روبات‌های مستقل برای برداشت محصول مزارع ظاهر شده است.همانطور که اشیای هوشمند گسترش می‌یابند، انتظار می‌رود انتقالی از اشیای هوشمند انفرادی به اشیای هوشمند جمعی (همکار) صورت پذیرد. در این مدل، چندین دستگاه به طور مستقل یا با کمک انسان با هم کار  می‌کنند. لبه پیشرو این زمینه ارتش ها هستند، که در حال مطالعه استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین همکار برای حمله یا دفاع از اهداف نظامی می باشند.

حوزه دیجیتال

فناوری چهارم: همتای دیجیتالی (digital twin)

یک همتای دیجیتالی بیان دیجیتالی از یک موجودیت یا سیستم دنیای واقعی است. در چارچوب اینترنت اشیا، همتای دیجیتالی با اشیاء دنیای واقعی مرتبط هستند و اطلاعاتی در مورد وضعیت همتایان ارائه می‌دهند، به تغییرات پاسخ می‌دهند، عملکردها را بهبود می‌بخشند و با این کار ارزش افزوده ایجاد می‌کنند. با حدود 21 میلیارد حسگر متصل  به اشیا تا سال 2020، همتایان دیجیتالی برای میلیاردها شیء در آینده نزدیک وجود خواهد داشت. در خارج از اینترنت اشیا، پتانسیل رو به رشدی برای اتصال همتایان دیجیتالی به موجودیت های که به سادگی "اشیاء" نیستند، وجود دارد. با گذشت زمان، بیان دیجیتالی تقریباً در هر جنبه‌ای از جهان ما به صورت پویا با همتایان واقعی دنیای خود و با یکدیگر و با قابلیت های مبتنی برهوش مصنوعیبه منظور شبیه سازی، عملیات و تجزیه و تحلیل پیشرفته ورود می‌کنند.

پنجم: محاسبات ابری لبه (Cloud to the Edge)

محاسبات لبه(Edge computing)  یک توپولوژی محاسباتی را توصیف می‌کند که در آن پردازش اطلاعات، جمع آوری و تحویل محتوا در کنار یا لبه منابع تولید این اطلاعات قرار دارد. اتصالات و زمانبندی، محدودیت در پهنای باند و قابلیت های بیشتری که در لبه تعبیه شده اند، مدل های توزیع شده را پشتیبانی می‌کنند. شرکت‌ها باید از الگوهای طراحی لبه در ساختارهای زیر ساخت خود ، به ویژه برای مواردی که دارای عناصر مهماینترنت اشیاهستند استفاده کنند.  محاسبات لبه به یک توپولوژی محاسباتی می‌پردازد که محتوا، محاسبات و پردازش را در نزدیکترین  نقطه به کاربر/شیء  یا "لبه" شبکه انجام می‌دهد.

ابر یک سیستم است که در آن خدمات فن آوری با استفاده از فن آوری های اینترنتی تحویل داده می‌شوند، اما این سرویس اجباری در خدمات متمرکز و غیر متمرکز ایجاد نمی کند. هنگامی که ابر و لبه با هم ترکیب می‌شوند، از ابر برای ایجاد مدل سرویس گرا استفاده می‌شود و محاسبات لبه سبک ارائه تحویل داده را مشخص می‌کند.

فناوری ششم: بسترهای مکالمه(Conversational Platforms)

بسترهای سخت افزاری یا پلتفرم‌های مکالمه یک تغییر پارادایم در ارائه خدمات ماشینی به وجود خواهند آورد. این سیستم‌ها قادر به پاسخ ساده (چگونگی وضعیت آب و هوا) و یا تعاملات پیچیده‌تر (رزرو در رستوران ایتالیایی در یک خیابان خاص) هستند. این بسترها می‌توانند به حدی تکامل یابند که عملیات پیچیده تر، از جمله جمع آوری شهادت شفاهی از شاهدان جرم و یا ایجاد یک طرح چهره مظنون بر اساس شهادت شاهدان را انجام دهند.

چالش هایی که بسترهای  مکالمه با آن مواجه است این است که کاربران باید با یک روش بسیار سازمان یافته با این ماشین‌ها ارتباط برقرار کنند و این اغلب یک تجربه خسته کننده است

فناوری هفتم: تجربه همه جانبه(Immersive Experience)

واقعیت افزوده(AR)، واقعیت مجازی(VR) و ترکیب آنها (Mixed Reality)، شیوه درک مردم از دنیای دیجیتال را تغییر می‌دهند.همراه با بستر مکالمه، تغییر اساسی در تجربه کاربر به صورت یک تجربه نامرئی و همه جانبه ظهور خواهد کرد.توسعه دهندگان نرم افزارو سخت افزار در آینده در توسعه برای ارائه این مدل تجربه رقابت خواهند کرد.در طی پنج سال آینده تمرکز بر روی واقعیت ترکیبی است که در حال تبدیل شدن به تجربه کاملا تخیلی و فراگیر است ، جایی که کاربر با این که در دنیای واقعی حضور دارد با اشیاء دیجیتالی ارتباط برقرار می‌کند.

حوزه شبکه (Mesh)

فناوری هشتم: زنجیره بلاک (Blockchain)

زنجیره بلوکی پایگاه داده توزیع شدهو مبتنی بر اجماع است که به صورت مستمر فهرستی از رکوردها (رده‌ها) را که هرکدام به گزینه‌های قبلی فهرست ارجاع می‌دهند را حفظ می‌کند و بدین وسیله در مقابله با تضعیف یا بازنگری غیرمجاز تقویت می‌شود.با کمک این فناوری، تراکنش‌های صورت گرفته بین افراد بدون دخالت واسطه‌ها در فضایی ایمن و شفاف انجام می‌شود. در فناوریزنجیره بلوکی با وجود کاربران متعدد که به طور هم زمان داده‌ها را ثبت می‌کنند، شبکه قادر به جلوگیری از تداخل داده‌ها و حفظ یکپارچگی محتوای پایگاه داده‌ها است. با توجه به ساختار داده‌ای رمزنگاری شده بلاک چین، این یکپارچگی بدون نظارت و کنترل مرکزی حفظ خواهد شد.با ذخیره داده‌ها در سراسر شبکه، زنجیره بلوکی خطراتی را که با ذخیره داده‌ها به‌طور مرکزی نگه داشته می‌شوند حذف می‌کند. مجمع جهانی اقتصادپیش‌بینی کرده است که تا سال ۲۰۲۵، ده درصد تولید ناخالص داخلی جهان بر روی فناوری‌ زنجیره بلوکی ذخیره خواهد شد.

فناوری نهم: رویداد محوری (Event-Driven)

کسب و کارهای دیجیتال به توانایی تشخیص و آمادگی برای بهره برداری از لحظات تجاری جدید دیجیتال تکیه دارند. برخی از رویدادهای تجاری و ترکیبی از حوادث، لحظات تجاری را تشکیل می‌دهند. رویداد یا واقعه یک وضعیت تشخیصی است که نیاز به اقدام خاصی دارد. مهمترین لحظات کسب و کار، مواردی هستند که پیامدهای متعددی برای طرفین دارند، مانند برنامه‌های جداگانه، خطوط کسب و کار یا شرکا. با ظهور  هوش مصنوعی، اینترنت اشیا  و سایر فناوری‌ها، رویدادهای کسب و کار را می‌توان سریع تر تشخیص داد و جزئیات بیشتری را تحلیل کرد.شرکت ها باید "تفکر بر مبنای رویداد" را بخشی از یک استراتژی کسب و کار دیجیتالی در نظر بگیرند. تا سال 2020، آگاهی موقعیتی در زمان واقعی، برای 80٪از راه حل‌های کسب و کار دیجیتال به رویداد و وقایع تکیه دارند، و 80٪از اکوسیستم‌های کسب و کار جدید نیاز به حمایت از پردازش رویداد خواهند داشت.

فناوری دهم: ریسک پذیری و اعتماد مستمر (Continuous Adaptive Risk and Trust)

کسب و کار دیجیتال یک محیط امنیتی پیچیده و در حال رشد خلق کرده است. استفاده از ابزارهای پیچیده تهدیدات بالقوه را افزایش می‌دهد.  ریسک پذیری و اعتماد مستمر(CARTA) امکان تصمیم گیری مبتنی بر ریسک و اعتماد در زمان واقعی را همراه با پاسخ‌های سازگار، برای کسب و کارهای دیجیتالی فراهم می سازد. تکنیک‌های امنیتی سنتی با استفاده از مالکیت و کنترل به جای اعتماد، در جهان دیجیتال دیگر کار نخواهند کرد. ضمن این که باید توجه داشت تبدیل CARTAبه یک واقعیت، نیازمند قبول امنیت مردم محور و توانمند سازی توسعه دهندگان برای پذیرش مسئولیت اقدامات امنیتی است.

منبع:

https://www.gartner.com/smarterwithgartner/gartner-top-10-strategic-technology-trends-for-2018/