جمعیت ترکیه از سال 1960 روندی افزایشی را طی کرده و از شمار 29 میلیون نفر در این سال به بیش از 80 میلیون نفر در سال 2018 رسیده است. طبق پیش‌بینی سازمان ملل متحد روند افزایش جمعیت این کشور تا سال 2050 میلادی تداوم خواهد داشت.

در این پژوهش به مرور وضعیت کلان سیاست جمعیتی کشور ترکیه پرداخته شده است. به این منظور ابتدا وضعیت کلی جمعیت بحث شده و در ادامه به بررسی مهم‌ترین تحولات سیاستی در دو حوزه افزایش فرزندآوری و مهاجرپذیری پرداخته شده است. سیاست‌های افزایش فرزندآوری در ترکیه از دهه دوم قرن بیستم تا کنون شاهد دو تغییر مسیر سیاستی بوده است. پس از جنگ جهانی اول تا دهه 1960 میلادی ترکیه شاهد اتخاذ تدابیری برای افزایش فرزندآوری بوده، و از دهه 1960 تا دهه اول قرن 21ام سیاست کنترل فرزندآوری و تنظیم خانواده را طی کرده است. سال‌های کنونی را نیز می‌توان دوران گذار ترکیه از کنترل جمعیت به سمت حمایت از افزایش فرزندآوری دانست؛ دورانی که عبور از آن مطابق پیش‌بینی سازمان ملل متحد کمی سخت به نظر می‌رسد.

حوزه سیاست‌های مهاجرتی ترکیه نیز علی‌رغم جذب مهاجر در سال‌های پس از هر دو جنگ جهانی از کشورهای همسایه، به دلیل مهاجرفرستی این کشور تقریبا بی‌اثر بوده است. در سال‌های کنونی نیز ترکیه اقبالی به جذب گسترده مهاجر نداشته است و عمده جمعیت مهاجر در این کشور، آوارگان ناآرامی‌های چندسال اخیر در عراق و سوریه بوده است. در ادامه به شرح و بحث پیرامون هر کدام از این دو حوزه سیاست جمعیتی پرداخته می‌شود.